forma osobowa czasownika

См. также в других словарях:

• kopula — ż I, DCMs. kopulali; lm D. kopulali jęz. «forma osobowa czasownika być wiążąca podmiot z orzecznikiem w zdanie; łącznik, spójka» ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• łącznik — m III, D. a, N. łącznikkiem; lm M. i 1. «to, co łączy, wiąże ludzi, rzeczy, pojęcia; łączność, wspólnota» Radio stanowi łącznik ze światem. 2. DB. a; lm M. łącznikicy, DB. ów «osoba (żołnierz) utrzymująca bezpośredni kontakt między poszczególnymi …   Słownik języka polskiego

• przyszły — przyszłyszli 1. «taki, który będzie, nastąpi; mający pojawić się, nastąpić; mający się stać kimś lub czymś w czasie, który nastąpi» Przyszłe czasy, dni. Przyszłe dzieje, wydarzenia. Przyszłe obowiązki. Przyszłe pokolenia. Przyszły mąż. Przyszła… …   Słownik języka polskiego

• spójka — ż III, CMs. spójkajce; lm D. spójkajek jęz. «część zdania, forma osobowa czasownika posiłkowego być, występująca w koniecznym związku z orzecznikiem; łącznik» …   Słownik języka polskiego

• wypowiedzenie — n I 1. rzecz. od wypowiedzieć. 2. lm D. wypowiedzenieeń jęz. «wyraz lub grupa wyrazów, które pozostają w gramatycznie wyrażonym stosunku bezpośredniej lub pośredniej łączności z obecną albo dającą się poprawnie wprowadzić formą osobową… …   Słownik języka polskiego

• zdanie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. zdać. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zdanie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. zdań {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień